Log in
همه چیز از آن جا آغاز شد که مسئولان موزه ی ویلهلماین در آلمان تصمیم گرفتند آکواریوم های بزرگ خود را با جلبک دریایی تزئین کنند. بعد از جستجوی فراوان آن ها نوعی جلبک دریایی به نام Caulerpa taxifolia را انتخاب کردند. این جلبک سبز رنگ و زیبا بود و سریع رشد می کرد. همین طور ماده ای بدمزه ترشح می کرد که باعث می شد ماهی ها از خوردنش صرف نظر کنند.
با وفق یافتن جلبک با شرایط زندگی سخت آکواریوم نوع جدیدی از آن به نام caulerpa taxifolia (Vahl) C. Agardh به وجود آمد که محکم تر بود و سریع تر هم رشد می کرد. همه چیز خوب پیش می رفت تا این که در سال 1984 مقداری از این جلبک از آکواریوم وارد آب دریای مدیترانه شد و از اینجا بود که دردسر شروع شد.
وقتی که مسئولان متوجه مشکل شدند، دیگر دیر شده بود. جلبک قاتل که بسیار سریع رشد می کرد، در سال 1989 نزدیک به 2 هکتار از کف دریای مدیترانه را پوشانده بود و در سال 1997 هم وسعت آن به 11000 هکتار رسیده بود. تنها چند سانتی متر از این جلبک قادر است چندین هکتار رشد کند. ممکن بود که تنها چند میلی متر از این جلبک به تور ماهیگیری گیر کند و یا به کشتی ای بچسبد و به باقی نقاط دنیا منتقل شود. به همین خاطر هم بندر ها مجبور شدند کار خود را متوقف کنند و گردشگری و ماهیگیری هم در نقاط خطرناک ممنوع شد. سرعت رشد آن به طور میانگین سه اینچ اندازه گیری شده بود.
خود جلبک قاتل سمی نیست. اولین بار نام جلبک قاتل را رسانه های فرانسوی بر زبان آوردند اما نه به خاطر این تهدید جان انسان! شاید شما با خودتان فکر کنید که اگر این جلبک سمی نیست و برای انسان هم خطر مرگ ندارد، چرا نام جلبک قاتل به آن داده اند؟ جلبک قاتل با رشد سریع خود سایر گیاهان دریایی از جمله جلبک های دیگر را نابود می کند و از بین می برد. با نابود شدن آن گیاهان ماهیانی که از آن ها تغذیه می کنند از بین می روند و همین طور ماهیانی که از این ماهی ها تغذیه می کنند و این گونه کل اکوسیستم نابود می شود.
علاوه بر خطر نابودی اکوسیستم، صنعت ماهیگیری و کشتیرانی متوقف می شود و توریسم و گردشگری ادامه نمی یابد و لطمه ی بزرگی به اقتصاد شهر ها و کشور ها می خورد.
در سال 2001 مقداری از این جلبک قاتل در سان دیگوِ آمریکا مشاهده شد و آژیر های خطر به صدا در آمدند. حمل چندین گونه از جلبک های Caulerpa بین مرز های ایالتی ممنوع شد و خرید و فروش Caulerpa Taxifolia هم مجازات سنگینی داشت. محققان و دانشمندان دست به کار شدند و شش سال و هفت میلیون دلار بعد موفق به نابودی تمام جلبک قاتل در کالیفرنیا شد و این تنها پیروزی انسان ها دربرابر این جلبک بود.
اما برای باقی دنیا کار از کار گذشته بود. وسعت گسترش در مدیترانه و استرالیا آن قدر زیاد بود که روش آمریکایی ها دیگر کارساز نبود. در حال حاضر کشور های مدیترانه ای با دستگاه های مختلف جلبک ها را می کنند و استرالیا هم از محلول مس سولفات برای کند کردن رشد استفاده می کند ولی هیچکدام از این ها راه حلی قطعی نیستند.
هم اکنون جلبک قاتل 40000 هکتار از کف دریای مدیترانه را پوشانده است و به سواحل فرانسه، ایتالیا، اسپانیا و استرالیا هم راه یافته است و با این که سرعت رشد آن کاهش یافته است، گسترش آن هم اکنون هم ادامه دارد. دانشمندان فکر نمی کنند با توجه به وسعت کنونی هیچ وقت قادر به نابودی تمام جلبک قاتل بشوند. در حال حاضر جلبک قاتل یکی از بزرگترین خطراتی است که زندگی دریایی را تهدید می کند.
